มาอัพเดทจ้า วันที่ 21/2/2555 เจ้าของกระทู้เอง
ขอบคุณทุกๆ คนมากที่มีความสุขกับกระทู้น้อยๆ ของเรา และดีใจมาก
ที่ได้ขึ้นกระทู้แนะนำ ทั้ง 3 ห้อง เลย แล้วติดอันดับหนึ่งด้วย ที่ดีใจมากเพราะ
เรื่องราวๆ น่ารักน่ารักดีๆ เล็กๆ น้อยเหล่านี้ มันค่อนข้างห่างหาย และเลือนลาง จางไปจากสังคม
พอสมควร พอเราเจออะไรแบบนี้เลยทำให้เกิดความรู้สึกดีดีๆ ขึ้นอย่างน่าชื่นใจจ้า
อยากฝากไว้เรื่องเล็กๆ น้อยๆ เรื่องหนึ่ง ก็คือการพูดคำขอโทษ กับคำขอบคุณ พูดกันบ่อยๆ นะคะ เราว่ามันดูน่ารักดีจ้า
อย่างน้อยคนที่ได้รับฟังมันชื่นใจจ้า สังคมจะน่ารักขึ้นถ้าพวกเรา ร่วมกันทำสิ่งดีๆ ให้แก่กันเน้อ
----------------------------------
ตั้งแต่ เปลี่ยนโฉม ทำให้เราอยากเล่นน้อยลงแฮะ pantip
ขออนุญาต แท็ก ห้องแป้งห้องความงาม เนื่องจากมันเป็นความงามที่ใจคะ
แต่วันนี้มีอะไรมาเล่าให้ฟังจ้า
ก็คือเรานั่งรถสองแถวมุ่งหน้าไป พัฒนาการ ซึ่งที่นั้นมีโรงเรียน ชื่อดังแห่งหนึ่ง เด็ก โซนนั้นต่างก็อยากจะเข้าไปเรียน ที่นี่กัน
แต่สิ่งที่เราพบเห็น กับตาก็คือ มีเด็กหนุ่มน้อยสองคน คิดว่า น่าจะประมาณ ม.5 ม.6 ได้ นั่งฝั่งตรงข้ามเรา
ท่าทางแอบเกเรเล็กน้อย เนื่องจากได้ยินเค้าคุยกันเสียงดังว่า
สรุปคร่าวๆ ว่าจะโดดเรียน กันไปรอซีค่อน ประมาณนี้ แต่ไปเรียนก่อน เราได้ยินดังนั้น
เราเริ่มเงยหน้ามองหน้าเด็กสองคน อย่างตกใจเล็กน้อย
สิ่งที่เห็นกับตา คือหน้าตาน้องสองคนค่อนข้าง bad boy เล็กๆ หน้าออกแนวแสบเลย นั่งแลบลิ้น แผลบๆ
โอ๊ย เด็กสมัยนี้ ไม่ไหวเลย .................
จากนั้นพอรถจอดป้ายรถเมล์หน้าตลาดเอี่ยม คนเริ่มขึ้นมาเต็มคันรถ หนึ่งในนั้นมีผู้หญิงอายุประมาณ ไม่เกิน 30 ปี
มายืนหน้าเด็กที่แลบลิ้นแผลบๆ
ปรากฎว่า เด็กคนนี้ รีบลุกให้นั่งทันที
โฮ๊ะ ในความรู้สึกเราแว๊บแรก แบบโอ้ น้องเฮ้ย การกระทำอันมีน้ำใจ ช่างขัดแย่งกับพฤติกรรมส่วนตัวกันสิ้นเชิงเลยเน้อ
ส่วนเพื่อนน้องอีกคนก็ลุกให้คนแก่นั่ง อย่างไม่ขัดขืน
ส่วนน้องผู้หญิงอีกคนที่ไม่มีบทบาทอะไรเลยตอนแรกนั่งท้ายรถ น้องคนนั้นเรียนอีกโรงเรียนหนึ่ง ก็ลุกให้คนท้องนั่ง
โอ๊ะ สรุปว่าน้ำใจ มีได้ทุกที่ โดยไม่ต้องตัดสินจากพฤติกรรมส่วนตัวเลยจริงๆ นะ โลกนี้ยังน่าอยู่แฮะ จากใจจริง
จบไปเหตุการณ์แรก
เหตุการณ์ที่สอง ข้ามไปวันอื่น สิ่งที่เราเห็นก็คือนักเรียนช่างกล
เดินกร่าง มาเลย รังสีอัมหิด แผ่ซ่านมาก
จากนั่น เค้าเดินมาเรื่อย หน้าห้าง เด็กคนนี้ก้มลง หยิบป้าย ห้ามลัดสนามหน้าห้าง ที่ป้ายหน้าคว่่ำ เละเทะอยู่ มาปักให้สวยงาม เหมือนเดิม
แล้วเดินจากไป โฮ๊ะ มันเป็นภาพ ที่สร้างความประทับใจจริงๆ นะ แล้วเค้าก็เดินจากไปอย่างหล่อๆๆๆ เบาๆๆๆ
ปล่อยให้เรามองเหลียวหลังตาม อย่างชื่นชม จริงๆ อะ จนน้องเค้าหันมองเราด้วยความ งง ประมาณคงนึกในใจว่า มองอะไรตูว้า
จบแล้วจ้า สองเรื่อง ที่อยากมาแบ่งปั่น สังคมเรายังน่าอยู่ จริงๆ และยังมีสิ่งดีๆ อีกหลายสิ่งแม้แต่เล็กน้อย แต่เราไม่ค่อยได้มาเผยแพร่กัน
มีอะไรมาเล่าให้ฟังคะ .......
ขอบคุณทุกๆ คนมากที่มีความสุขกับกระทู้น้อยๆ ของเรา และดีใจมาก
ที่ได้ขึ้นกระทู้แนะนำ ทั้ง 3 ห้อง เลย แล้วติดอันดับหนึ่งด้วย ที่ดีใจมากเพราะ
เรื่องราวๆ น่ารักน่ารักดีๆ เล็กๆ น้อยเหล่านี้ มันค่อนข้างห่างหาย และเลือนลาง จางไปจากสังคม
พอสมควร พอเราเจออะไรแบบนี้เลยทำให้เกิดความรู้สึกดีดีๆ ขึ้นอย่างน่าชื่นใจจ้า
อยากฝากไว้เรื่องเล็กๆ น้อยๆ เรื่องหนึ่ง ก็คือการพูดคำขอโทษ กับคำขอบคุณ พูดกันบ่อยๆ นะคะ เราว่ามันดูน่ารักดีจ้า
อย่างน้อยคนที่ได้รับฟังมันชื่นใจจ้า สังคมจะน่ารักขึ้นถ้าพวกเรา ร่วมกันทำสิ่งดีๆ ให้แก่กันเน้อ
----------------------------------
ตั้งแต่ เปลี่ยนโฉม ทำให้เราอยากเล่นน้อยลงแฮะ pantip
ขออนุญาต แท็ก ห้องแป้งห้องความงาม เนื่องจากมันเป็นความงามที่ใจคะ
แต่วันนี้มีอะไรมาเล่าให้ฟังจ้า
ก็คือเรานั่งรถสองแถวมุ่งหน้าไป พัฒนาการ ซึ่งที่นั้นมีโรงเรียน ชื่อดังแห่งหนึ่ง เด็ก โซนนั้นต่างก็อยากจะเข้าไปเรียน ที่นี่กัน
แต่สิ่งที่เราพบเห็น กับตาก็คือ มีเด็กหนุ่มน้อยสองคน คิดว่า น่าจะประมาณ ม.5 ม.6 ได้ นั่งฝั่งตรงข้ามเรา
ท่าทางแอบเกเรเล็กน้อย เนื่องจากได้ยินเค้าคุยกันเสียงดังว่า
สรุปคร่าวๆ ว่าจะโดดเรียน กันไปรอซีค่อน ประมาณนี้ แต่ไปเรียนก่อน เราได้ยินดังนั้น
เราเริ่มเงยหน้ามองหน้าเด็กสองคน อย่างตกใจเล็กน้อย
สิ่งที่เห็นกับตา คือหน้าตาน้องสองคนค่อนข้าง bad boy เล็กๆ หน้าออกแนวแสบเลย นั่งแลบลิ้น แผลบๆ
โอ๊ย เด็กสมัยนี้ ไม่ไหวเลย .................
จากนั้นพอรถจอดป้ายรถเมล์หน้าตลาดเอี่ยม คนเริ่มขึ้นมาเต็มคันรถ หนึ่งในนั้นมีผู้หญิงอายุประมาณ ไม่เกิน 30 ปี
มายืนหน้าเด็กที่แลบลิ้นแผลบๆ
ปรากฎว่า เด็กคนนี้ รีบลุกให้นั่งทันที
โฮ๊ะ ในความรู้สึกเราแว๊บแรก แบบโอ้ น้องเฮ้ย การกระทำอันมีน้ำใจ ช่างขัดแย่งกับพฤติกรรมส่วนตัวกันสิ้นเชิงเลยเน้อ
ส่วนเพื่อนน้องอีกคนก็ลุกให้คนแก่นั่ง อย่างไม่ขัดขืน
ส่วนน้องผู้หญิงอีกคนที่ไม่มีบทบาทอะไรเลยตอนแรกนั่งท้ายรถ น้องคนนั้นเรียนอีกโรงเรียนหนึ่ง ก็ลุกให้คนท้องนั่ง
โอ๊ะ สรุปว่าน้ำใจ มีได้ทุกที่ โดยไม่ต้องตัดสินจากพฤติกรรมส่วนตัวเลยจริงๆ นะ โลกนี้ยังน่าอยู่แฮะ จากใจจริง
จบไปเหตุการณ์แรก
เหตุการณ์ที่สอง ข้ามไปวันอื่น สิ่งที่เราเห็นก็คือนักเรียนช่างกล
เดินกร่าง มาเลย รังสีอัมหิด แผ่ซ่านมาก
จากนั่น เค้าเดินมาเรื่อย หน้าห้าง เด็กคนนี้ก้มลง หยิบป้าย ห้ามลัดสนามหน้าห้าง ที่ป้ายหน้าคว่่ำ เละเทะอยู่ มาปักให้สวยงาม เหมือนเดิม
แล้วเดินจากไป โฮ๊ะ มันเป็นภาพ ที่สร้างความประทับใจจริงๆ นะ แล้วเค้าก็เดินจากไปอย่างหล่อๆๆๆ เบาๆๆๆ
ปล่อยให้เรามองเหลียวหลังตาม อย่างชื่นชม จริงๆ อะ จนน้องเค้าหันมองเราด้วยความ งง ประมาณคงนึกในใจว่า มองอะไรตูว้า
จบแล้วจ้า สองเรื่อง ที่อยากมาแบ่งปั่น สังคมเรายังน่าอยู่ จริงๆ และยังมีสิ่งดีๆ อีกหลายสิ่งแม้แต่เล็กน้อย แต่เราไม่ค่อยได้มาเผยแพร่กัน